ယေန႔ကာလသည္ အင္အားစုအားလံုးပါ၀င္ၿပီး ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာႏိုင္သည့္ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ သို႔မဟုတ္ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံ က်င္းပႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည့္ ကာလ ျဖစ္သည္ဟု မိမိတို႔ပါတီက နားလည္ပါ သည္။
က်င္းပျပဳလုပ္ၾကမည့္ညီလာခံသည္ ညီလာခံအဂါၤရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုမႈရွိ မရွိ၊ လြတ္လပ္မႈႏွင့္တန္းတူရည္တူ ရွိ မရွိ၊ ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈႏွင့္ရိုးေျဖာင့္တည္ၾကည္မႈ ရွိ မရွိ ၊ ေဆြးေႏြးဖက္အသီးသီးက အေျမာ္အျမင္ႀကီးမႈ ရွိ မရွိ စသည့္အခ်က္မ်ားအေပၚ မူတည္ၿပီး ညီလာခံ၏ ရရွိခ်က္မ်ားသည္လည္း ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္သည္ဟု ပါတီက ယူဆပါသည္။
အကယ္၍ ညီလာခံရရွိခ်က္က ေကာင္းခဲ့ပါက မိမိတို႔ ျပည္သူတရပ္လံုးေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည့္ အရွည္တည္တန္႔ခိုင္ၿမဲသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလည္း တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသားတန္းတူမႈႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ကို အျပည့္အ၀အာမခံသည့္ ဒီမိုကရက္တစ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႀကီးကိုလည္း တည္ေဆာက္ သြားႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္ဟု မိမိတို႔ပါတီက အေလး အနက္ယံုၾကည္ပါသည္။
ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစေရးကို ရည္မွန္းၿပီး အင္အားစုအသီးသီးက ရာစု တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ က်ရာေနရာမ်ားမွ သယ္ေဆာင္ထမ္းရြက္ခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ရရွိခဲ့ၾကပါသည္။ ယခုလိုအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ ထိုရရွိထားေသာ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားသည္ ေလ့လာအပ္၊ မွီျငမ္းကိုးကားအပ္ေသာ သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ား ျဖစ္သည္ဟု မိမိတို႔ပါတီက ယံုၾကည္ပါသည္။ ထို႔အတြက္ စိတ္၀င္စားသူမ်ား အလြယ္တကူ ျပန္လည္ေလ့လာႏိုင္ေစရန္၊ တစံုတရာ မွီျငမ္းကိုးကားႏိုင္ေစရန္ မိမိတို႔ပါတီအေနျဖင့္ ရရွိႏိုင္သမွ် စုစည္းတင္ျပေပးသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ေလ့လာေရးႏွင့္ သုေတသန႒ာန
လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (႒ာနခ်ဳပ္)
စုစည္းတင္ျပခ်က္ (၁)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ (၇)ခ်က္
(လြတ္လပ္သည့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ေရးဆဲြရမည့္
ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ပတ္သက္သည့္ လမ္းညႊန္ျပ႒ာန္းခ်က္)
ေတာင္တန္းေဒသမ်ားႏွင့္ ကရင္နီနယ္မ်ားအပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သူ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ ကိုယ္စား လွယ္မ်ားသည္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔၏ အာသီသဆႏၵႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ၊ ႏို္င္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို စီစဥ္ ေရးဆြဲရန္အလို႔ငွာ စံုညီစုေ၀းၾကလ်က္ ေအာက္ပါျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ခ်မွတ္ၾကေၾကာင္း။
(၁) ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒသည္ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္ဟု ေခၚတြင္ေစေသာ လြတ္လပ္ သည့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ သမၼတႏိုင္ငံ၏ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ ျဖစ္ေစရမည္။ ထုိ႔အျပင္
(၂) ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံတြင္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒက သတ္မွတ္ေဖာ္ျပသည့္ တသီးပုဂၢလျပည္နယ္္မ်ား ပါ၀င္ ေစလ်က္၊ သို႔ သတ္မွတ္ေဖာ္ျပသည့္ တသီးပုဂၢျပည္နယ္မ်ားသည္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ သတ္မွတ္ ေဖာ္ျပထားသည္ႏွင့္အမွ် ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာရရွိေစရမည္။ ထုိ႔ျပင္
(၃) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္လြတ္လပ္ေသာ သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္တကြ အပါအ၀င္ျဖစ္သည့္ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းအားလံုးတို႔၏ အခြင့္အာဏာဟူသမွ်တို႔သည္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ထံမွ သက္ဆင္းေစရမည္။ ထို႔ျပင္
(၄) ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္၏ တိုင္းသူျပည္သားမွန္သမွ်သည္ လူမႈေရးရာ၌လည္းေကာင္း၊ စီးပြားေရးရာ၌ လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးရာ၌လည္းေကာင္း၊ တရားမွ်တမႈရွိေစလ်က္ အဆင့္အတန္း အခြင့္အေရးႏွင့္ ဥပေဒသက္ ေရာက္မႈတို႔တြင္ ဆူႀကံဳနိမ့္ျမင့္မရွိ၊ ပကတိတူညီေစရမည့္ျပင္၊ တရားဥပေဒႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အမ်ားျပည္သူ တို႔ ေစာင့္စည္းအပ္ေသာ အက်င့္သိကၡာႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း မဆန္႔က်င္သမွ် လြတ္လပ္စြာႀကံစည္ပိုင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိပိုင္ခြင့္၊ ယံုၾကည္ပိုင္ခြင့္၊ ဘာသာတရားကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္၊ ၀တ္ျပဳပိုင္ခြင့္၊ ပရိေယသန ရွာမွီးပိုင္ခြင့္၊ စည္းရံုးပိုင္ခြင့္၊ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ပိုင္ခြင့္တို႔ ရရွိတည္ၿမဲေစရန္အတြက္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ တြင္ အခိုင္အလံု သတ္မွတ္ထားရွိေစရမည္။ ထို႔ျပင္
(၅) ဤဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ လူနည္းစုမ်ားအဖို႔ လံုေလာက္ေသာ ကာကြယ္ခ်က္မ်ား ထည့္သြင္းျပ႒ာန္း ထားရွိေစရမည္။ ထုိ႔ျပင္
(၆) လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံ၏ နယ္ေျမတို႔ တေပါင္းတစည္းတည္း တည္တံ့ခိုင္ၿမဲ ေရးကိုလည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံ၏ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလတို႔ကို အခ်ဳပ္အျခာ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္ခြင့္ကိုလည္းေကာင္း၊ တရား ဓမၼႏွင့္တကြ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း ဥပေဒအရ ထိန္းေစာင့္ထားရွိေစရမည္။ ထို႔ျပင္
(၇) ရာဇ၀င္တြင္ ထင္ရွားခဲ့ေသာ ဤျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္ ကမၻာတြင္ မိမိ၏ ဂုဏ္က်က္သေရႏွင့္ေလ်ာ္စြာ ရသင့္ ရထိုက္ေသာ အဆင့္အတန္းသို႔ ေရာက္ရွိစရမည့္အျပင္ လူသတၱ၀ါတို႔၏ တိုးတက္ေရးႏွင့္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ ျပည့္၀ေရးတို႔ကို တာ၀န္အေလ်ာက္ ေစတနာျဖင့္ အစြမ္းကုန္ျဖည့္စြမ္းထမ္းရြက္ကာ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္းဆိုင္ရာ တရားဓမၼႏွင့္ က်င့္၀တ္သိကၡာကို အေျခခံျပဳ၍ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေရွ႕ရႈလ်က္ ႏိုင္ငံတကာတို႔ႏွင့္ မိတ္၀တ္မပ်က္ တြဲဖက္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကို ခိုင္ၿမဲေသာ အဓိ႒ာန္ျဖင့္ ေစာင့္ထိန္းေတာ့အံ့။
စုစည္းတင္ျပခ်က္ (၂)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္
ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီမွ အဖြဲ႕၀င္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ စပ္ဖမ်ား အားလံုးတို႔အျပင္ ရွမ္းျပည္နယ္မ်ား၊ ကခ်င္ေတာင္တန္းေဒသမ်ားႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းေဒသတို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားတုိ႔ တက္ ေရာက္ၾကေသာ ပင္လံုၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည့္ အစည္းအေ၀းႀကီးတရပ္တြင္ –
ၾကားျဖတ္ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းပူးေပါင္းျခင္းအားျဖင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ ခ်င္းတို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကို ပုိမို၍ လ်င္ျမန္စြာရရွိလိမ့္မည္ဟု အစည္းအေ၀းတက္ေရာက္သူအဖြဲ႕၀င္တို႔သည္ ကန္႔ကြက္သူမရွိဘဲ ေအာက္ပါ အတိုင္း သေဘာတူညီၾကေလသည္။
၁။ ေတာင္တန္းသားမ်ားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕ (တစညဖ)၏ ႀကိဳးကိုင္အဖြဲ႕ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ၏ ေထာက္ခံခ်က္အရ ေတာင္တန္းသားမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္တဦးကို ဘုရင္ခံက ေရြးခ်ယ္၍ နယ္စပ္ေဒသမ်ား ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ ဘုရင္ခံ၏ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ အျဖစ္ ခန္႔ထားရမည္။
၂။ ဤအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကို ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ ဌာနလက္ကိုင္မရွိ ေကာင္စီ၀င္ တဦးအျဖစ္ ခန္႔ထား၍ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ျပည္ပကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ထံုးနည္းဥပေဒအရ အမႈ ေဆာင္ေကာင္စီ၏ အာဏာလက္ေအာက္သို႔ ေရာက္ရွိသည့္နည္းတူ နယ္စပ္ေဒသကိစၥမ်ားကို လည္း အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ အာဏာေအာက္သို႔ ေရာက္ရွိေစရမည္။ ဤနည္းလမ္းမ်ား အတုိင္း နယ္စပ္ေဒသဆိုင္ရာ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အား အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အာဏာကို ေပးအပ္ရမည္။
၃။ အဆုိပါ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကို ၎ႏွင့္ လူမ်ဳိးခ်င္းမတူေသာ ဒုတိယအတိုင္ပင္ခံႏွစ္ဦးက ကူညီ ေစရမည္။ ေရွးဦးစြာ ဒုတိယအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးတို႔သည္ ၎တို႔အသီးသီး သက္ဆုိင္သည့္ နယ္မ်ား၏ ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရန္ျဖစ္၍ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္မွာ အျခားနယ္စပ္ေဒသအား လံုးတို႔၏ ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေစရန္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ထံုးနည္းဥပေဒအရ တြဲဖက္ တာ၀န္ယူရသည့္မူအတိုင္း ရြက္ေဆာင္ေစရမည္။
၄။ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္သည္ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ အဖြဲ႕၀င္လူႀကီးအေနျဖင့္ နယ္စပ္ေဒသမ်ား ၏ တဦးတည္းေသာကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ပါ၀င္ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒုတိယ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ နယ္စပ္ေဒသမ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးၾကသည့္အခါ အမႈ ေဆာင္ေကာင္စီတြင္ တက္ေရာက္ႏိုင္ခြင့္ရွိေစရမည္။
၅။ အထက္တြင္ သေဘာတူညီသည့္အတိုုင္း ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီကို တိုးခ်ဲ႕မည္ျဖစ္ ေသာ္လည္း နယ္စပ္ေဒသမ်ား၏ နယ္တြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ယခုခံစားေနရေသာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးကို မည္သည့္နည္းႏွင့္မဆို တစံုတရာ လက္လြတ္ေစရန္ အဆုိပါေကာင္စီက ျပဳလုပ္ျခင္း မရွိေစရ။ နယ္စပ္ေဒသမ်ားအတြက္ နယ္တြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးရာခိုင္ႏႈန္းအျပည့္ရွိေစရမည္ဟူေသာ မူကို သေဘာတူညီၾကသည္။
၆။ ပူးေပါင္းထားၿပီးသည့္ ျမန္မာျပည္အတြင္း သီးသန္႔ ကခ်င္ျပည္နယ္တခု နယ္နိမိတ္သတ္မွတ္၍ တည္ေထာင္ရန္ ျပႆနာမွာ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္ရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤကဲ့ သို႔ သီးျခားျပည္နယ္တခုထားရွိသင့္ေၾကာင္းကို သေဘာတူညီၾကသည္။ ဤရည္ရြယ္ခ်က္ အထေျမာက္ရန္အလုိ႔ငွာ ပထမေျခလွမ္းအေနျဖင့္ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအက္ ဥပေဒအရ ေနာက္ဆက္တြဲစာရင္းပါ အပိုင္း(၂)ေဒသမ်ားကဲ့သို႔ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ခရိုင္တို႔ ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ နယ္စပ္ေဒသ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဒုတိယအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အား ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ရမည္။
၇။ နယ္စပ္ေဒသမ်ား၏ နယ္သူနယ္သားတို႔သည္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အေျခခံမ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ အခြင့္အေရးမ်ားတို႔ကို ခံစားႏိုင္ခြင့္ရွိေစရမည္။
၈။ ဤစာခ်ဳပ္တြင္ သေဘာတူၾကသည့္ အစီအစဥ္မွာ ပေဒသရာဇ္ ရွမ္းျပည္နယ္ နယ္ေျမစုတြင္ ယခုအပ္ႏွင္းထားၿပီးေသာ ဘ႑ာေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ထိခိုက္ျခင္း မရွိေစရန္။
၉။ ဤစာခ်ဳပ္တြင္ သေဘာတူညီၾကသည့္ အစီအစဥ္မွာ ျမန္မာျပည္အခြန္ေတာ္ေငြမ်ားမွ ကခ်င္ ေတာင္တန္းနယ္မ်ားႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းနယ္မ်ားက ရသင့္ရထိုက္ေသာ ဘ႑ာေရးအကူ အညီကို ထိခိုက္ျခင္းမရွိေစရ၊ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ပေဒသရာဇ္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမစု၏ ဘ႑ာေရးအစီ အစဥ္မ်ားကဲ့သို႔ ကခ်င္ေတာင္တန္းႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းမ်ားအတြက္ အလားတူအစီအစဥ္မ်ား ကို ထားရွိက်င့္သံုးရန္ ျဖစ္ႏိုင္မည္ မျဖစ္ႏိုင္မည္ကို ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီက နယ္စပ္ ေဒသမ်ား၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဒုတိယအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္အတူ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈရ မည္။
ရွမ္းေကာ္မတီ
(ပံု) ခြန္းပန္စိန္
ေတာင္ပုိင္းစပ္ဖလံု။
(ပံု) စပ္ေရႊသိုက္
ေညာင္ေရႊစပ္ဖလံု။
(ပံု) စပ္ဟံုဖ
ေျမာက္ပိုင္းသိႏၷီစပ္ဖလံု။
(ပံု) စပ္ႏြံ
လဲခ်ားစပ္ဖလံု။
(ပံု) စပ္စံထြန္း
မိုင္းပြန္းစပ္ဖလံု။
(ပံု) စပ္ထြန္းေအး
သာမိုင္းခမ္း စပ္ဖလံု။
(ပံု) ဦးျဖဴ
သထံု စပ္ဖလံု၏ ကိုယ္စားလွယ္။
(ပံု) ခြန္းဖံုး
ေျမာက္ပိုင္းသိႏၷီ
(ပံု) ဦးတင္ဧ
(ပံု) ဦးထြန္းျမင့္
(ပံု) ဦးၾကာပု
(ပံု) ဦးခြန္ေစာ
(ပံု) စပ္ရစ္ဖ
(ပံု) ဦးခြန္ထီး
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ
(ပံု) ေအာင္ဆန္း
၁၂- ၂- ၄၇
ကခ်င္ေကာ္မတီ
(ပံု) ဆမားဒူး၀ါးဆင္၀ါးေနာင္
ျမစ္ႀကီးနား
(ပံု) ေဇာ္ရစ္
ျမစ္ႀကီးနား
(ပံု) ဒိန္ရတန္
ျမစ္ႀကီးနား
(ပံု) ေဇာ္လ
ဗန္းေမာ္
(ပံု) ေဇာ္လြန္း
ဗန္းေမာ္
(ပံု) လဗန္းဂေရာင္း
ဗန္းေမာ္
ခ်င္းေကာ္မတီ
(ပံု) ဦးလႊာမႈန္း
ေအတီအမ္၊ အိုင္တီအက္စ္အမ္၊ ဖလမ္း။
(ပံု) ဦးေသာင္ဇာခပ္
ေအတီအမ္၊ တီးတိန္။
(ပံု) ဦးကြယ္မန္း
ေအတီအမ္၊ ဟားခါး။
စုစည္းတင္ျပခ်က္(၃)
အနာဂတ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုဖဲြ႕စည္းပံုဆုိင္ရာ အေျခခံမူမ်ားခ်မွတ္ေရး
ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ သေဘာတူဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား
Resolution on Basic Principles Seminar
အနာဂတ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႕စည္းပံုဆုိင္ရာ အေျခခံမူမ်ားခ်မွတ္ေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတရပ္ကို သကၠရာဇ္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၉) ရက္ေန႔မွ (၁၂)ရက္ေန႔အထိ နယ္စပ္တေနရာတြင္ ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
ထုိအေျခခံမူမ်ားခ်မွတ္ေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးသို႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ႕ အစည္းအသီးသီးတို႔မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္တကြ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လူငယ္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား စုစုေပါင္း (၁၀၆)ဦး တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။
ဤႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲသို႔ တက္ေရာက္လာၾကေသာ ကိုယ္စားလွယ္အသီးသီးတို႔မွ အနာဂတ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႕စည္းပံုဆိုင္ရာ အေျခခံမူမ်ားအျဖစ္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအတိုင္း တညီတညြတ္တည္း အတည္ျပဳခဲ့ပါသည္။
ယင္းအေျခခံမူမ်ားမွာ –
(၁) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ (Sovereign Power)
ႏိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာဟူသမွ်တို႔သည္ ျပည္သူလူထုထံမွသာ ဆင္းသက္ေစရမည္။
(၂) တန္းတူေရး (Equality)
တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတုိင္းသည္ ႏိုင္ငံေရးအရျဖစ္ေစ၊ လူမ်ဳိးေရးအရျဖစ္ေစ၊ တန္းတူရည္တူအခြင့္အေရး ရွိေစရမည္။
(၃) ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ (Self-determination)
တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတုိင္းသည္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ စသည့္ က႑အသီးသီးတြင္ ကိုယ္ ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အ၀ရွိေစရမည္။
(၄) ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုမူမ်ား (Federal Principles)
ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္အျပည့္အ၀ရွိေသာ ျပည္နယ္္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္ရမည္။ ျပည္
ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ ထားရွိရမည္။
(၅) လူနည္းစုမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ား (Minority Rights)
ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕၀င္ျပည္နယ္မ်ားအတြင္း ေနထိုင္ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားအား ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ အတိအလင္း ကာကြယ္ျပ႒ာန္းေပးရမည္။
(၆) ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရး၊ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ က်ား/မ ဆုိင္ရာ တန္းတူညီမွ်မႈ
(Democracy, Human Rights and Gender Equality)
ဘာသာအယူ၀ါဒ၊ အသားအေရာင္၊ လိင္ကြဲျပားမႈမ်ားကို အေျခခံေသာ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းမရိွေစဘဲ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား၊ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးမ်ားကို ကာကြယ္ျပ႒ာန္းေပးရမည္။
(၇) ဘာသာေရးကို အေျခမခံေသာ ႏိုင္ငံ(Secular State)
ဘာသာေရးကို အေျခမခံေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္ေစရမည္။
(၈) ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ (Multi-party Democracy System)
ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးေစရမည္။
အထက္ပါ အေျခခံမူမ်ားအျပင္။
၁။ Civilian Supremacy အရပ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ထားရွိေရး
၂။ ျပည္နယ္သစ္မ်ား ဖြဲ႕စည္းေရး
၃။ (က) သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး
(ခ) အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားဆုိင္ရာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏွင့္ တိုးတက္ျမင့္မားေရးအတြက္ အထူးလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ေရး စသည့္ မူမ်ားကို ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းေရးဆြဲရာတြင္ အေလးအနက္ ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းသြားရန္ သေဘာတူ လက္ခံၾကပါသည္။
ေန႔စြဲ၊ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္။
Continue Reading
